"Het oog van de oude visser valt het eerst op het onwaarschijnlijk kleine hemdje dat naast de grote herenonderbroek in de wind wappert. Aan weerszijden hangen shirts en sokken in verschillende maten. Onwillekeurig volgt hij het wasgoed, tot hij bij de jurk van Lubabah uitkomt. Pas dan beseft hij dat het vertrouwde beeld van een waslijn met wapperende kledingstukken niet past bij deze plek: de rivier, de stenen, de brug. En, als daar de jurk van Lubabah hangt, waar is zijzelf dan gebleven?  "

L U B A B A H  | Als Lubabah met de mand onder haar arm naar de rivier loopt, trekt ze Jacovs aandacht. Hij volgt haar naar het water. Als hij een gesprek met haar begint, komt hij er al snel achter dat ze daarvoor een gemeenschappelijke taal nodig hebben. Een eindje verder zit de oude visser. Hij kijkt naar Lubabah en denkt aan zijn vrouw. Thuis is dat precies andersom. Ondertussen zit Lubabah op de grote stenen bij de brug en kijkt uit over het water.

Op poëtische wijze wordt in deze novelle een zeer actueel thema in een indrukwekkend verhaal gegoten. Het thema roept veel discussies op. Maar over deze novelle bestaat geen verschil van mening: het is prachtig verwoord. Het is een novelle die onder je huid gaat zitten…
Er is sprake van verschillende verhaallijnen die als het water van de rivier om elkaar heen wervelen. Daar bij is die rivier de rode lijn, draad.
Boeken van Geerlings laten je direct in het begin nadenken, het begint ietwat raadselachtig.
Aan de rivier is elke dag een mysterieuze vrouw te vinden, gehuld in sluiers met een mand aan haar voeten. Wie is zij? Wat doet zij? Waar komt ze vandaan?
Wat zit er in haar mand?
In de joodse traditie heeft het woord ‘mand’ de betekenis van: doodskist of bewaarkist van het leven, reiskist. Kan dat? Deze beide betekenissen in een mand?