Een boek van Dietske Geerlings lezen, (in dit geval ook: breien), is telkens opnieuw een aangename bezigheid. Net als haar vorige boek 'tere min', nodigt 'pas' uit tot vertragen, stilstaan, diepe reflectie. Hoe Geerlings dat doet, blijft voor mij een raadsel. Zo bescheiden de opzet (eigen beheer), zo eenvoudig en zonder opsmuk het verhaal, zo diepgaand de gedachten en de levenshouding erachter, zo intens de aandacht voor het wezen der dingen. Kierkegaard en Grieg zitten innig verweven in dit breisel...