S P I N S E L

hoe het schaap de oorsprong is

de vacht haar bijblijft als het donkert

de wol loslaat en

groeit in haar handen

ook zonder zonlicht

de taal zich wikkelt

om de spoel en

doelloos rondspint

woorden traag

bij zinnen komen

liefste mijn liefste

als je sterft wil je zingen

zoals alleen ik weet dat jouw stem zich kan strekken

mijn hals en jouw hals zich verstrengelen

en wij niet meer weten wie wie is

zwanehals mij in jou in mij

dat wij samen ontbreken in de klank

waar wij slechts hals over kop

naar reikhalzen

waar iets kleins is

gestorven

waar de stilte breekbaar

natrilt op een schreeuw

waar de gang bepaald wordt

door het scheuren

waar de leegte kiert

en de hemel dubbelgevouwen

precies tussen past

de nacht samengeklonterd

tot een vlek

die je niet meer weg krijgt

waar zij steeds

uitgeslingerd wordt

door het wiel

dat stil blijft vallen

om iets gestorvens

dat zo klein is

dat het niet meer past

in een lichaam