V E E R M A N

De romans en novelles van Dietske Geerlings weten mij altijd te boeien. Haar nieuwste roman Veerman maakt het weer waar. Haar novelles stimuleren me tot ‘verstild’ lezen, tot close slow reading.

In deze roman staan familierelaties centraal, maar omdat het steeds wordt verteld vanuit het ik-perspectief, heb je niet direct in de gaten wie er spreekt, vanuit welk perspectief je het verhaal leest. De relaties worden bijna cryptisch weergegeven. Dat betekent dat je al lezend denkt: door wiens, wier ogen kijk ik. Waar is het patroon dat ik moet volgen?

[...]

“… In moonlight my lonely little moth...” schreef moeder.
“.. my feathely moth, my dearest little one…” schreef Fie.

Op de breuklijnen van het leven ontstaat poëzie, op de breuklijnen van proza en poëzie ontstaan pareltjes. Een van deze pareltjes heb ik weer mogen lezen. Een mythisch verhaal waarover je blijft nadenken.